 ГУЛЧЕҲРА НУР
Абдулла ҚОДИРИЙга
Сизга тегиш довруқ кўрмади сизни, Ҳабибликка лойиқ бўлмади ҳабиб. Яшар эдингиз-ку нурлатиб сўзни, Яшар эдингиз-ку миллатга табиб.
Фақат сиғинмоқ шарт ёруғ нигоҳга, Бағрингизда эди беминнат қуёш. Отар эдилар-ку мевали шохга, Ажаб, нечун сизга тегаверди тош?!
Насибангиз эди оламдаги бахт, Юксак туринг эди бодомдай гуллаб... Кесилар эди-ку одаммас, дарахт, Ажабо, нечун сиз кетдингиз қулаб?!
Сизни асрамоққа бўлолмай молик, Журъат қайда эди, қайларда журъат? Истеъдод қисмати - наҳот танҳолик?! Ҳақиқат қисмати - наҳот уқубат?! 09. 09. 1987.
х х х х
Тун ухлайди. Осмонда ҳилол. Букчайганча у шикаста дил, «Оҳ» уради. Ташлайди савол: «Гуноҳларим нимадир, айтгил?..»
Дейман: «Тунга тўнғич асира, Маҳзунлигинг эзди борлиғим. Мендан эмас, туҳматдан сўра Бегуноҳнинг гуноҳкорлигин...» 15. 09. 1987.
|