Дашт ҳавоси ҳаволатган димоғим Энди аксин топар фақат сўзларда. Узоқ кетдим. Кенглик очмас қучоғин... Бўзтўрғайим бўзлаб қолди бўзларда.
Қават - қават кўкка ўрлаб ҳарсафар Жовулларди тинмай тонгдан шом қадар. Борлиғимни боғлаб кундан - кун баттар - Бўзтўрғайим бўзлаб қолди бўзларда.
Ҳавас билан қараб - қараб қолардим, Шавқин кўриб ўзим ҳам завқ олардим. Эрк нелигин ўйлаб ўйга толардим... Бўзтўрғайим бўзлаб қолди бўзларда.
Эл эркига ғаним тушиб қасдимга Занжир боғлаб оёғимга, дастимга Сиғдирмади униб - ўсган даштимга... Бўзтўрғайим бўзлаб қолди бўзларда.
Ваҳм бўлди ҳатто қушнинг парвози, Дашт осмонин зориллатган овози... Жўрлашганда энди дилнинг навоси - Бўзтўрғайим бўзлаб қолди бўзларда.
Ёт элдаман. Бўғилсам ҳам куйлайман, Дашт ҳавоси, дашт осмонин ўйлайман... Ҳасрат билан кўринганга сўйлайман - Бўзтўрғайим бўзлаб қолди бўзларда
Ёдгор Обид
Манба: facebook.com
|