Ер касал. Денгиз адо. Дарёлари нимжонлашар,
Малҳами бўлмоққа ожиз ҳар йўриқ, фармонга суф!
Бошидан ёғса заҳарлар, тўлса оғу ошига,
Шунда ҳам мум тишласа, ул нотавон-нолонга суф!
Халқини очликда кўрса, қандайин ухлар, ажаб?!
Ўзни доно деб ҳисоблар раҳбари нодонга суф!
Онажон ҳам ўз тилимдир, бағри қон ҳам ўз тилим,
Ўз тилига соқчи эрмас шоири давронга суф!
Эл учун бирлик - нажот, бирлик - таянч, Гулчеҳра, бил,
Бирлигингдан юз ўгирсанг, сендайин инсонга суф!
24. 01. 1989.
х х х х
«Орол ўлаётир!» - биз чекдик нидо,
Нидо чекишлардан сира толмадик.
Аччиқ оҳимиздан уйғонди дунё,
Фақат раҳбарларни уйғотолмадик.
Босиб келаётир чексиз ерларни,
Орол атрофида яйрайди ўлим.
У томон йўлатмай мухожирларни,
Беркитмоқ бўламиз муаммо йўлин.
Бизни босган ғафлат саройи баланд.
Намойиш қиламиз ҳамон кўрликни.
Қуруқ қарорларга имзо чекиш билан
Тўлдирмоқ бўламиз Орол шўрликни.
Кўзни очмоқ душвор, танқид қилиш жўн,
Гарчи гиналарни кўрмасам-да эп,
Ўйлайман, бугунги шеърхонликдан сўнг
Яна битта қарор туғилмасми, деб...
Қайтармоқ истасак босган изига
Орол бошидаги бор балоларни,
Кўрсатиб қўяйлик дунё кўзига
Қуруқ қарорларга мубталоларни...