Есир кўкси каби қирлар қувраб қолди,
Бўзтўрғайлар чирқиллашиб, жовраб қолди. Оч гўдаклар отамиз нон келтирар деб - Мўлтиллашиб йўл бошида қараб қолди.
Бу аҳволдан кузнинг ранги ўчиб кетди. Турналар ҳам қий - чувлашиб кўчиб кетди. Дунё кечиб дунёликдан чўчиб кетди... Кўкка қараб, не бўлар деб сўраб қолди.
Олислардан кўринади кўзга сароб, Ул саробга етарман деб кўплар хароб. Хароб қилган кимлар экан юзда ниқоб... Ҳувиллаган юртда шулар яйраб қолди.
Ҳўрсиниқдай кўринади тоғлар бу кун, Қирлар - қирмас, диллардаги доғли тугун. Юртга келган бало билиб ўзин устун - Қонга ташна пичоғини қайраб қолди.
Шунчаларми эди ҳолинг, Туркистоним, Қайда орзу, истиқболинг, Туркистоним, Кўриб келмас ҳеч малолинг, Туркистоним... Қучоғингда кушанданг ҳой - ҳойлаб қолди.
Ёдгор Обид Манба : facebook.com/jodgor.obid?fref=ts
|