(Яқинда бир миршаббоши билан Ватанга қайтиш борасида телефонда гаплашдим. "Келсангиз, албатта қамаймиз…”деди у. "Ўзбекистон мустақиллиги учун бир пайтлар Олий Мажлисда байроқ кўтариб чиққанингиз ҳисобга олиниб, балки узоқ вақтдан бери кўришмаган оилангиз билан бир марта кўришишга турмада сизга рухсат ҳам берилар…”, деди у ҳатто менга жуда раҳми келаётганга ўзини ўхшатиб. "Нима учун қамайсизлар?” деган саволимга у қисқа қилиб... Читать дальше »
1989- йили Ўзбекистонда хизмат кўрсатган артист, раҳматли Валижон Сайдалиев театрга келибоқ ҳовлиқиб шундай деб қолди: "Носир биласанми, кеча уйда "Ўзбекистон адабиёти ва санъати” газетасида чоп этилган Муҳаммад Солиҳни шеърларини ўқидим, лекин ҳеч нарсани тушинмадим ва "шу ҳам шеър бўлдими” деб газетани ирғитиб юбордим. Лекин шеър матнлари миямдан кетмади. Орадан ўн-ўнбеш дақиқа ўтгач, ўйлаб ўтириб бирдан шеърни мазмунини тушиниб қолдим. Шошилганимдан